“Ang Nawasak Kong Tahanan" (ni: Jemini C. Melliza) Malayo Pa…

“Ang Nawasak Kong Tahanan”
(ni: Jemini C. Melliza)
Malayo pa lang ay kitang-kita na ni Salome ang ama at ina na
mukhang tuwang-tuwa sa dami nitong dalang naaning prutas at gulay at
nabiling karne ng baboy at manok na ihahanda bukas para sa “Araw ng
Cabalan.” Kaya naman hindi siya nag-atubiling salubungin ang mga
magulang kasama ng nakababatang kapatid na si Amor. Bakas sa mukha
nila ang pananabik subalit sa kalagitnaan ng kanilang pagtakbo, bigla na
lamang silang napahinto nang marinig ang isang malakas na ungol na
para bang nanggagaling sa ilalim ng lupa. Kasunod nito ay ang maingay
na sigaw at iyak ng mga tao sa paligid dahil sila ay halos hindi makatayo
at makatakbo sa lakas ng pagyanig ng lupa kasabay ng unti-unting
pagbiyak nito. Mahigpit na niyakap ni Salome ang kapatid na umiiyak sa
takot habang naririnig ang kabi-kabilang sigawan ng mga tao. “Mga anak?
Anak? Anak? Salome! Amor!” Bumalik sa isip ni Salome ang ama at ina
nang marinig ang boses ng mga ito. “Nay! Tay! Nandito kami!” ang
malakas at umiiyak na tugon ng magkapatid. Mabilis silang inalalayan ng
kanilang ama upang lumikas. Subalit, muling yumanig ang lupa nang
malakas kasabay ang dahan-dahang pagkawasak ng mga bahay at
pagguho ng lupa mula sa itaas.
Gayunpaman, patuloy ang paglikas ng pamilya ni Salome papunta sa
Evacuation Center. Walang tigil sa pag-iyak ang mga bata at wala ring tigil
sa pagdarassal ang mga nakatatanda.
Nakalipas ang isang buwan, masakit mang tanggaping hindi na
maaaring balikan ang kanilang tirahan, nagsusumikap naman ang bawa
taong bumangong muli. Para kay Salome, nawasak man ang kanilan
tahanan, ngunit hindi ang kaniyang pangarap. Nakita niya ang malasak
ng mga taong tumulong sa kaniyang pamilya. Ang mga ito ang nagbibiga
sa kaniya ng lakas ng loob at pag-asa. Nanatiling matatag ang kaniyar
tiwala sa Panginoon at ginawang inspirasyon ang mga napagdaanar
pagsubok upang mas maging mabuting tao at magpursige sa buha
tahimik nang namumuhay sila ng kaniyang pamilya sa isang panibagong lugar na puno ng pag asa.
Sagutin:
1.Ano ang naramdaman mo habang binabasa ang kuwento?
2.Sino ang magkakapatid sa kuwento?
3.Ano ang nangyari sa Barangay Cabalan?
4. Paano sila nabigyang pag asa sa oras ng kalamidad?
5. Sa iyong lugar, ano-anong kalamidad ang iyong naranasan?
6.Sa papaanong paraan kayo natulungan o nakatulong na magbibigay ng pag-asa sa mga biktima?
7.Ano ang pinakamahalagang mensahe ng kuwento?

pakisagot po ng maayos

Answer:

1. Habang binabas ko ang kwento naawa ako sa magkapatid habang nakikipagsapalaran sa hamon sa buhay. Subalit nasiyahan ako sa bandang huli dahil hindi sila nagpadala sa khirapan at mga unos sa buhay para umahong muli.

2.Si salome at mor.

3. nawasak ang tirhan dahil sapagguho ng lupa.

4. Ginawa nilang sandata ng panalangin.

5. Sa aming lugar naranasan na din ang pangyayaring katulad sa kwento.

6.Bawat pagsubok sa ating buhay lahat ng ito ay nakatadhanang mangyari huwag lamang tayong mawawalan ng pag asa. Huwag tayong mawalan ng koneksyon sa Panginoon. dahil lahat ng pagsubok ay may solusyon.

7. Huwag magpapatalo s mga pagsubok n darating sa ating buhay. Gawing sentro palagi ang panginoon.

“Ang Nawasak Kong Tahanan" (ni: Jemini C. Melliza) Malayo Pa…

Mensahe ng isang anak para sa kanyang ama. Mensahe para sa ama watppad. Mensahe para sa mag aaral

Simpleng mensahe ng pasasalamat sa ama. Pagdakila at mensahe para sa aming mahal na ina. Mensahe para sa ama watppad

ng mga ina para araw liham isang

Mensahe para sa ama sa kanyang kaarawan. Paalam mensahe para sa ama na namatay, paalam mensahe para sa namatay. Spoken poetry tagalog tungkol sa sarili ang ating sariling wika